Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Duo Reges: constructio interrete. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Gerendus est mos, modo recte sentiat.

Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore.

Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Quid sequatur, quid repugnet, vident.

Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.

Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum.

Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Maximus dolor, inquit, brevis est. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Hoc non est positum in nostra actione. Haec dicuntur inconstantissime.

Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.

At, si voluptas esset bonum, desideraret.

Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Et quod est munus, quod opus sapientiae? An nisi populari fama?

Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Minime vero istorum quidem, inquit.

Sed videbimus.

Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Si longus, levis dictata sunt. At, si voluptas esset bonum, desideraret. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Praeteritis, inquit, gaudeo. Primum quid tu dicis breve?